رواية ليل الفريد الفصل الرابع 4 بقلم جني ابراهيم
البارت الرابع
ليل:ايه ده بصى كده يا مريم مش ده سامر ابن عمك.
مريم:ايوه هو ايه اللى جابه هنا.
ليل:معرفش.
مريم:هروح اشوفه عايز ايه.
ليل:ماشى يا حبيبتى روحى انتى وانا هروح اشوف شغلى.
فى قصر فريد الهوارى.
فريد صحى من النوم دخل استحمى واتوضى و صلى.
فريد افتكر ليل.
فريد:معرفش ليه انا عمال افكر فيكى.
فريد راح لاوضة جدته.
فريد:صباح الخير يا جدتى.
وباس ايديها.
كوثر بحب:صباح النور يا عيون جدتك.
فريد:فريده و حمزه راحوا الكليه.
كوثر:ايوه راحوا الكليه.
فريد بمشاكسة:يعنى انا وانتى هنفطر لوحدنا يا قمر.
كوثر:قمر ايه يس ما خلاص بقى هنعيش زمانا وزمان غيرنا.
فريد:لا طبعا ده انتى قمر ويلا بينا نفطر علشان انا جعان اوى.
كوثر بحنيه:يلا ياحبيبى.
فريد وكوثر فطروا.
فريد:مع السلامة يا حبيبتي لو احتجتى اى حاجة رنى عليا.
فريد راح الشركه.
فريد :بلغى معاذ يجيلي دلوقتي واعمليلى قهوة فرنساوي بالبن بتاعى.
السكرتيرة:حاضر يا بشمهندس فريد.
السكرتيرة بلغت معاذ انه يروح لفريد المكتب.
معاذ:صباح الخير يا كينج.
فريد:صباح النور،عرفت ان احنا اخدنا الصفقة.
معاذ:ايوه طبعآ ياكينج مش انا قولتلك ان احنا هناخدها ده انت الكينج.
فريد:دلوقتى احنا عندنا اجتماع هنخلصه وبعدين نطلع على المستشفى.
معاذ:ماشى،مالك مستنينا هناك.
فريد:ليه.
معاذ:واحد زميله اتصاب ونقله المستشفى وقال هيستنينا هناك علشان بعديها نخرج مع بعض.
فريد:ماشى يلا.
فريد ومعاذ خلصوا الاجتماع وبعديها طلعوا على المستشفى.
فى المستشفى
مريم راحت لسامر.
مريم:عايز ايه،ايه اللى جابك هنا.
سامر:جيت علشان اشوفك.
مريم:ملكش دعوه بيا يا اخى سيبنى فى حالى مش كفاية انت وابوك واعمامك اخدوا ورثى انا وامى .
سامر:انا عايز اتجوزك وانتى عارفه كده كويس انتى بتاعتى انا وبس.
مريم:لا انا مش بتاعتك انا حرة نفسى ولو انت اخر راجل مش هتجوزك.
سامر مسك مريم من دراعها:لا انتى بتاعتى انا وبس فاهمة ولا مش فاهمه.
مريم وهى بتضرب فيه:ابعد عنى سيبنى فى حالى.
:ابعد عنها.
وراح ضرب سامر.
لو مبعتش عنها مش هرحمك فاهم .
سامر:ومين انت بقى ان شاء الله الحمى بتاعها،مين ده ياست هانم اتريك مقديها مع الكل جت عليا .
مريم بغضب:اسكت يا حيوان انا أشرف منك ومن كل اللى تعرفهم.
سامر:سيبنى ارجوك وانا همشي.
سامر خاف ومشى.
:حضرتك كويسه.
مريم:اه الحمدلله،متشكره جدا لحضرتك.
:لا شكر على واجب ، احب اعرفك بنفسي مالك البحيرى.
Stop
مالك البحيرى شعره احمر وعيونه لونها ازرق وجسمه رياضى،بيشتغل ظابط فى المخابرات،وصاحب مالك ومعاذ من زمان،عايش مع بابه ومامته وملوش اخوات.
مريم:اتشرفت بمعرفت حضرتك،انا الدكتورة مريم بشتغل هنا دكتوره عيون.
مالك:اتشرفت بحضرتك،انا اسف لو كنت بعطلك عن شغلك.
مريم:لا عادى ده انا اللى اسف انى عطلت وقت حضرتك،مع السلامة.
مالك:مع السلامة.
مريم راحت تشوف شغلها.
فى الوقت ده معاذ وفريد وصلوا.
مالك راحلهم لما شفهم.
مالك:عامل ايه يا كينج ليك وحشه والله.
فريد:انت اللى وحشتنى بقالنا كتير مبنشوفكش.
مالك:اعمل ايه بقى كله من شغلى.
معاذ:ايه يا عم كيس جوافة انا يعنى متسلم عليا انا كمان.
مالك:ايه يا عم ده كله اكيد هسلم عليك انت كمان.
فريد:طب اسبكم مع بعض وهروح شوف شوية حاجات هنا فى المستشفى.
فى الوقت ده ليل جت عليهم ،فريد فى الوقت ده قلبه دق جامد وحس انه مبسوط انه شافها وان عايزها علطول قدامه
الاحساس ده استغربه جدا ده هو معرفهاش الا من قريب.
ليل:ازاى حضرتك يا فريد بيه.
فريد: الحمدلله، وبلاش بيه دى قوليلى بشمهندس فريد احسن.
ليل:حاضر يا بشمهندس فريد.
فريد بتوهان:أسمى طالع منك زى السكر.
ليل اتحرجت:شكرا لذوق حضرتك يا بشمهندس فريد.
معاذ:فى ايه يا دكتورة ليل يعنى سلمتى على بشمهندس فريد وما سلمتيش علينا.
فريد ضرب معاذ على قفه وليل اتحرجت اكتر.
ليل بحرج:لا طبعا اكيد مش قاصده اهلا وسهلا بحضرتكم.
فريد:تعالى معايا يا ليل علشان تفرجينى على المستشفى.
ليل:حاضر يا بشمهندس فريد.
معاذ و مالك قعدوا فى أوضة المكتب.
مالك:هتفضل لحد امتى يا معاذ مخبى حبك لفريدة.
معاذ بغضب:انت عارف كويس يا مالك انى مستحيل اتجوز انا مش عايز ابقى زى ابويا من وانا صغير بشوف امى قد ايه
بتتعب بسبب ان بابا كان ضعيف الشخصية بيمشى ورا كلام امه اللى كانت مفهمه ان لازم يقسى على امى ده كان بيضربها كل يوم كل مااشوف وشها والدرجة ان ملامحها مكنتش بينه كانت من كتر ما هو معذبها كانت بتنام وهى واقفة عارف يعنى ايه بتنام وهى واقفة وبعديها سافر يشتغل ومبعتلنش ولا مليم فالاخر اكتشفنا انه متجوز على امى واحده غنيه لفت عليه واطرت امى تبيع بسكوت وحلويات علشان تصرف علينا وتعلمنى.
مالك: انت مش زى ابوك انت حاجة وهو حاجة،انت بتحب فريده مضيعش حبك من ايدك.
:انتوا بتقولوا ايه.
يا ترى مين اللى داخل على مالك ومعاذ؟
يتبع
جنى إبراهيم نبيل
ليل الفريد
